Lock-up funduszu – Mechanizm ograniczenia płynności certyfikatów inwestycyjnych spotykany np. w polskich funduszach inwestycyjnych zamkniętych. W trakcie tego okresu (od dnia przydziału certyfikatów inwestycyjnych) inwestorzy nie mogą upłynnić (zażądać zwrotu) środków zainwestowanych w fundusz. Ma to na celu między innymi ograniczenie fluktuacji aktywów funduszu oraz zmniejszenie obciążenia prowizyjnego związanego z kupnem i sprzedażą instrumentów finansowych (aktywów funduszu).
Notice period (czas powiadomienia) – Czas określony w statucie funduszu potrzebny do zgłoszenia żądania wykupu certyfikatów inwestycyjnych. Ma to na celu przygotowanie stosownych środków finansowych przez zarządzającego funduszem, niezbędnych do rozliczenia żądania.
Zamrażać środki – Wstrzymywać wypłatę kapitału lub inwestować w aktywa niepłynne. Przykładowo inwestując w fundusz z odpowiednim Lock-upem i notice period tracimy możliwość zwrotu zainwestowanych środków do czasu upłynięcia tego okresu, niezależnie od wyników inwestycyjnych funduszu.
Fundusz akcyjny – Rodzaj funduszu inwestycyjnego, który pozyskane środki inwestuje głównie w akcje. Najczęściej przyjmuje się, ze jeśli 70% aktywów jest zainwestowane w akcje to możemy mówić o funduszu akcyjnym. Fundusz taki może przynieść duży zysk, ale wiąże się z dużym ryzykiem.
Fundusz obligacyjny – Rodzaj funduszu inwestycyjnego, który pozyskane środki inwestuje w obligacje lub inne papiery dłużne. Może się zdarzyć, że fundusz taki będzie inwestować w papiery skarbowe albo inne fundusze obligacyjne w celu zapewnienia płynności aktywów. Od strony teoretycznej zarówno ryzyko oraz możliwy zysk takiego funduszu jest stosunkowo skromny. Zachowanie funduszu mocno skorelowane jest z panującymi stopami procentowymi w danym kraju oraz oczekiwaniami
Fundusz nieruchomościowy – Rodzaj funduszu inwestycyjnego, który większość pozyskanych środków inwestuje w nieruchomości (np. nieruchomości biurowe, nieruchomości mieszkaniowe, centra handlowe). Fundusz taki nabywa nieruchomości, rzadziej kupując akcje spółek nieruchomościowych. Bardzo często taki fundusz będzie funduszem aktywów niepublicznych z racji tego, że nieruchomości są aktywem niepłynnym i o ograniczonej formie zbywalności.
Fundusz surowcowy – Rodzaj funduszu inwestycyjnego, który większość pozyskanych środków inwestuje w surowce takie jak złoto, ropa, miedź, pallad, uran, stal ale również w dobra spożywcze takie jak pszenica lub mięso.
Fundusz wierzytelności – Rodzaj funduszu inwestycyjnego, w którym większość pozyskanych środków została zainwestowana w zaległe należności głównie od osób fizycznych. Bardzo często pakiety wierzytelności dotyczą niespłacanych pożyczek z kanałów online, kredytów czy pożyczek z sektora bankowego, należności względem operatorów sieci komórkowych, należności zaległe względem organizacji transportu publicznego (np. MZK, MPK, KZK GOP).
Kick-back – Forma porozumienia dot. wewnętrznej prowizji między towarzystwem funduszy inwestycyjnych, funduszem a inwestorem. Jeśli klientem Towarzystwa jest inwestor instytucjonalny na postawie takiego porozumienia otrzymuje zwrot części wynagrodzenia otrzymanego przez towarzystwo. Dla klientów prywatnych takie porozumienie jest sporadyczne a wtedy kick-back należny jest pośrednikowi jaki pozyskał klienta do funduszu.
Up-front -Jest to płatność początkowa. W kontekście funduszy określa płatność za nabycie certyfikatów tj. opłatę wstępną do funduszy inwestycyjnych. Potocznie określana mianem „wpisowego” do funduszu.
Opłata za zarządzanie – Jest to wynagrodzenie towarzystwa inwestycyjnego za zarządzanie aktywami funduszu. Jest to procentowa, stała stawka pobierana od wielkości aktywów funduszu. I choć może być zmieniana wraz ze zmianą statutu funduszu to najczęściej jest stała przez cały okres trwania funduszu.
Opłata za wyjście – Pobierana i naliczana jest jednorazowo, z góry, przy umorzeniu lub odkupie jednostek uczestnictwa lub certyfikatów.
High Water Mark – Jest to minimalny poziom, który zarządzający funduszem musi osiągnąć, aby otrzymać premię za wyniki. Zasada ta polega na pobieraniu opłat success fee za wypracowanie zysku powyżej określonego poziomu tj. maksymalnego z poprzednich okresów. High water mark to również nazwa tego poziomu. Zasadę tę stosuje się podczas zarządzania m.in. funduszami hedgingowymi.
Hurdle rate – Jest to minimalna wymagana stopa procentowa, którą inwestorzy oczekują od inwestycji w dany fundusz inwestycyjny, a zarządzający planuje osiągnąć. Jest to także próg stopy procentowej od jakiej często liczona jest opłata za sukces (ang. success fee) w funduszach inwestycyjnych.
Klasa aktywów – To ekspozycja inwestycyjna funduszu skupiona w wybrany segment gospodarki czy rynków kapitałowych. Mogą to być klasyczne akcje, obligacje skarbowe lub korporacyjne, surowce, nieruchomości, wierzytelności. Kluczową cechą klasy aktywów jest to, że aktywa znajdujące się w jednej klasie zachowują się w podobny sposób, a każda klasa aktywów zachowuje się inaczej np. inwestycja w akcje jest dobra podczas boomu gospodarczego, natomiast w obligacje podczas niskiej aktywności gospodarczej. Idąc dalej, wierzytelności będą inaczej się zachowywać względem nieruchomości, ponieważ te klasy aktywów posiadają inne korelacje z koniunkturą gospodarczą. Zrównoważony i dobrze zdywersyfikowany portfel inwestycyjny klienta (np. składający się z kilku funduszy) powinien zawierać różne klasy aktywów.
REOC – ang. Real Estate Operating Company – Rodzaj spółek giełdowych zajmujących się nieruchomościami, a dokładniej spółek, które skupiają się na budowie nieruchomości, nabywaniem, a także zarządzaniem (operowaniem) nimi. Duże spółki typu REOC można traktować od strony ekonomicznej jako notowane nieruchomościowe fundusze inwestycyjne przypominające odrobinę ETF REOC, w odróżnieniu od REIT, reinwestują zarobione pieniądze z powrotem w swoją działalność i podlegają wyższym podatkom od przedsiębiorstw.
REIT – ang. Real Estate Investment Trust – Spółki giełdowe zajmujące się pasywnym inwestowaniem w nieruchomości oraz pobieraniem pożytków z nich. Takie dochody są później przekazywane inwestorom pod postacią dywidend, które bardzo często są zwolnione z podatku dochodowego. Duże spółki typu REIT można traktować od strony ekonomicznej jako notowane nieruchomościowe fundusze inwestycyjne przypominające odrobinę ETF.